Deze Syrische gewichtheffer zonder benen gaf kinderen in vluchtelingenkampen sportles

Hij bracht zeker drie jaar van zijn leven door in vluchtelingenkampen, maar doet niet aan zelfmedelijden. Om niet te hoeven stilzitten en als afleiding begon hij lessen gewichtheffen te geven aan de kinderen met wie hij in het vluchtelingenkamp zat.

In 2013 vluchtte de Syrische Abdullah Mohammed Amin Tamo weg uit Syrië, en kwam in een vluchtelingenkamp in Irak terecht. Voor de oorlog uitbrak en er gevechten kwamen in zijn woonplaats Qamishli, was hij gewichtheffer in Syrië. Hij werd geboren zonder benen en was bezig met zijn studie, zodat hij zijn droom kon realiseren: dokter worden. 

Hij begon zijn lessen in het vluchtelingenkamp zodat de kinderen iets te doen hadden. De mogelijkheden om naar school te gaan in een vluchtelingenkamp zijn vaak beperkt, en hij hoopte op deze manier verveling tegen te gaan – en tegelijk een bron van inspiratie te zijn. “Ik houd er niet van om stil te zitten. Het is een moeilijke situatie, maar het is nou eenmaal zoals het is en we moeten er mee leren omgaan.”

Elke dag gaf hij lessen in gewichtheffen aan de jonge mannen, en breakdance voor de kinderen in het kamp. En voor de lol speelde hij af en toe ook nog een potje voetbal of pingpong. Uiteindelijk hoopt hij naar de Verenigde Staten te gaan, waar hij therapie wil volgen en op zoek gaat naar prothesebenen, zodat hij kan leren lopen. En natuurlijk weer terug de schoolbanken in, zodat hij zijn opleiding af kan ronden en dokter kan worden.

“Ik wil niet dat mensen zeggen dat je niet kan sporten, of überhaupt iets niet kan doen waar je van houdt, puur omdat je een hand of een been mist. Waarschijnlijk sport ik zelfs meer dan mijn familie en vrienden die geen lichamelijke beperking hebben. Ze kunnen me niet bijhouden!”, aldus Abdullah.

De kinderen waren in elk geval erg enthousiast over hem. “Hij is als een soort broer voor me,” zei de 15-jarige Yousif. “Ik heb veel van hem geleerd, zoals hoe je op een respectvolle manier met anderen omgaat, en hoe je een goede vriend kunt zijn. En ik leer natuurlijk enorm veel van zijn positieve levenshouding.”

Bekijk hier het verhaal van Abdullah:

Bron: UNHCR