‘Kom van de bank af en uit je comfortzone en ga ook sporten!’

Als Margret IJdema 24 jaar is, loopt ze door een paardrijongeluk een lage dwarslaesie op en belandt ze in een rolstoel. De Paralympics waren letterlijk mijlenver van haar bed. Nu, meer dan twintig jaar later, is ze paratriatleet op hoog niveau. En maakt ze zich klaar voor de Paralympische Spelen in Parijs. Lukt het haar om zich te kwalificeren? 

Margret startte pas na haar ongeluk en de geboorte van hun twee dochters op 39-jarige leeftijd met de triathlon sport. Ze bleek talentvol en haalde vele medailles. Zelf dacht ze nog niet aan de Paralympische Spelen. Anderen spoorden haar aan: ‘Tijdens een sportevent van revalidatiecentrum Heliomare beklom ik een steile wand. Op een gegeven moment riep mijn ergotherapeut: ‘Als je nu niet de Bondscoach van de Nederlandse Triathlon Bond belt om je te kwalificeren, laat ik je hangen!’

Met hobbels naar Tokio

Margret (lachend): ‘Ik ben een beetje een’ ADHDtje’ dus het vele sporten deed me goed. Dankzij de steun van mijn man en kinderen kwalificeerde ik me voor de Paralympische Spelen in Tokio. Maar toen kreeg ik corona en kon ik niet goed trainen. Ik was zo kortademig dat ik met het apneu apparaat van mijn moeder op de handbike heb gezeten. Ik kon nog net starten maar presteerde in Tokio onder haar niveau. Heel erg zonde. Ik heb me nog nooit zo sterk gevoeld als vlak voor die coronabesmetting. Herstellen duurde lang.’

Gezin uit balans 

Net toen Margret zich wilde voorbereiden op de Paralympische Spelen in Parijs in september 2024, kreeg haar oudste dochter kanker. ‘Ons gezin was uit balans. Ik zette natuurlijk álles opzij voor Bridt. Tot ze zelf zei: ‘Je gaat toch niet op de bank zitten en mijn handje vasthouden? Als ik beloof dat ik beter word, beloof jij dan dat je naar Parijs gaat?’ Toen ben ik weer gaan trainen, en Bridt is inmiddels herstellende.

Een pittige voorbereiding

Het onderdeel waar ze aan meedoet is de paratriathlon: zwemmen, handbiken en wheelen. Voor Margret, inmiddels 47, is de voorbereiding pittiger dan ooit: ‘Ik heb last van alle perikelen die bij een dwarsleasie horen, zoals catheteriseren. En als je ouder bent, is ook je huid dunner en minder goed belastbaar. Ik moet extra goed letten op mogelijke doorligplekken want je ligt lang op je rug tijdens het handbiken. Mijn lijf heeft door zenuwpijnen ook meer last van drempels op de weg. Maar al met al gaat het goed.’

Een heel seizoen tot Parijs

Haar plek in Parijs is nog niet verzekerd, maar ze staat er goed voor: ‘Ik ben nu negende op de Paralympische ranglijst en de laatste wedstrijden presteer ik steeds beter. Op 30 juni 2024 zal ik in de top zes moeten staan om een startplek in Parijs te verdienen. Er is dus nog werk aan de winkel, maar ik ga ervoor. Ik heb nog een heel seizoen om te vlammen!’ 

Meer mensen van de bank af

Haar geheime wapen, dat zijn de mensen om haar heen: ‘Zonder de steun van mijn man en mijn dochters, mijn familie en mijn vriendinnen en coaching en begeleiding van de Nederlandse Triathlon Bond en NOC*NSF was ik nooit zover gekomen. Ook financiële steun is onmisbaar om over de hele wereld kwalificatieraces te kunnen deelnemen. Triatlon is misschien een individuele sport maar geen sporter komt echt alleen over de finish.’ 

Het is haar missie om zoveel mogelijk mensen in haar situatie ‘van de bank af’ te krijgen: ‘Ik ben ooit begonnen als een zielig hoopje mens dat geen toekomst meer zag. Als ik dit kan bereiken, kan iedereen het. Dus ga er voor leef je droom en laat je door niks tegen houden!

Wil je Margret volgen en supporten tot aan Parijs? Lees dan haar blog!